Onun Çocuğu Bana ne !! mi acaba?
Öncelikle yazacaklarım tamamen kendi 5 yıllık annelik tecrübelerim
ve 36 yıllık hayat hayallerim sonucudur. Herhangi bir psikoloji, sosyoloji,
pedagoji, veyahut da insan bilimleri insan ilişkilerini davranışlarını
inceleyen eğitimim yoktur. Yani söylediklerim salt gerçekler değil, saf
tecrübelerim iyi niyetli umutla karaladığım düşüncelerimdir.
Her anne kadar çocuğumun
geleceği için kaygılıyım , her anne gibi çocuğumun geleceği için yatırım
yapıyorum. Bu yatırım maddi, manevi her türlü elimden geldiğince gücüm
yettiğincedir.
Bunu yaparken tabii ki yalnız
bir birey yetiştirmiyorum öyle bir hayalim yok insanın yalnız olması korkunç
bir şey bence. İnsan toplumsal bir varlıktır gibi bir tanım okumuştum bir yerde
ya da okuduğum böyle kalmış aklımda yapacak bişey yok bence doğru bir tanım
olduğu için de ruhumdaki yapı taşları arasındadır. Dolayısıyla insan toplumsal
bir varlık ise yeni yetişen ilerde toplumda yeri olan bir birey yetiştiriyor
isem onu toplum ile büyütmeliyim. Yani yaşıtları ile iletişim kurmalı oynamalı
oyun kurmalı problem yaşamalı bu problemlerin üstesinden gelip kendi
tecrübelerini kendi hayat yapı taşlarını geliştirmeli . Tamam buraya kadar da
mantığım güzel gidiyor sanırım bana hak veriyorsunuzdur. (ki hiçbir önem
taşımıyor benim nezdimde hak vermeniz kendi doğrularım konusunda mercii
değilsiniz lafın gelişi bir tabirdi) Şimdi burdan sonra olay şöyle evriliyor ki
sitkomlar dışında türkçe dizi türk dizisi bizim evde izlenmiyor zira eşim de
ben de sevmeyiz o ana sebep , diğer sebepler de şiddet kullanım sıklığı,
içeriğindeki çarpık ilişkilerin normalleştirme çabası , sex sattırır temasının
hakimiyeti ,sigaraya şaraba yapıla flulandırmanın silaha el bombasına yapılmayışı
, değişik küfürler bağırlmalar, hakaretler, ağzına çakarım , patlatırım
suratına gibi gereksiz agresif kabına sığmaz tabirlerdir. Tamam buraya kadar da
herşey iyi; erkek çocuğu olan bir anne olarak silah hiç mi görmüyor oğlum tabi
ki görüyor çatapatlı silahı bile var ama oyuncak kapasitemizin merkezinde
değiller legolarımızla yaptığımız silahlarla oynanan savaş oyunlarında da
silahla vurulan BAYILIR, ÖLMEZ neden peki? çünkü , ilk kez bu oyunu kurduğunda
bana ateş etti (bunu kreşte bir arkadaşından öğrendi sanırım zombiler gibi ) öldün
artık dedi ben tepki olarak o halde ben artık yokum artık annen yok dedim evet
biraz uç nokta oldu belki ama bir canlının ölümüne sebep olma ve bunun normal
algılanması düşüncesi benim kanımı donduran bir şey ve ufaktan bunun tersi
verilmeli bence .Sonrasında ama anne hayır ölme dedi , o zaman öldürmeli
olmasın oyunlarımız dedik ve vurulan oyundan çıkıyor ya da donuyor, bayılıyor ,yeniliyor
bu kadarı yeterli bence , insan öldürmek, hayvan öldürmek aynı şeyler herhangi
bir hayvana zarar vermesin sana bir şeyden zarar gelmiyorsa sen de zarar
vermemelisin diğer türlüsünde de kendini koru muhakkak düsturu üzerinde durmaya
çalışıyoruz.Eğer can veremiyorsan bir şeye alma hakkına da sahip değilsin bu
tercih sana verilmiş bir hak değildir! TAMAAAM bu da temiz bir niyet . PEKİ
oyun parkında pıtı pıtı çocuğumun peşinde mi koşuyorum HAYIR göz hapsimde evet
kimlerle ne tür iletişim kurup ne tür davranışlar sergiliyorlar izliyorum
sonuçta ne oluyor bir nebze oğlum adına üzülüyorum.
PEKİ NEDEN?
sevgi pıtırcığı yetiştirmiyorum
atarlı giderli benmerkezci davranışları oğlan 5 yaşında bir oğlum var fakat bir
oyuncak kullanacaksa oyun alanında sırasını bekliyor , diğer gelenler bakmadan
geçince de bekliyor bu bana kötü hissettiriyor NEDEN çünkü hakkı sırayı gözeten
oğlum ooo aferim maşallah benim oğluma ama sanki EZİLİYORMUŞ duygusu doğuyor
içime bunun belki o farkında değil ama benim gördüğüm bu ACABA diyorum nerde
yanlış var ? diye düşününce su sonuca varıyorum: anasının telefonunu alıp anlat
karadeniz (Trabzonluyum ve trabzonda geçtiği söylenen bu diziyi daha bir kez
açıp izlemedim) dizisini izlemek isteyen başka bir erkek çocuğu telefonu
vermediği için annesine vurmanın yanlış olmadığını düşünürken ki kendi ÖZ
ANNESİ , patlatıcam ağzına bir tane çakarım öyle yaparsa suratına çakarım
diyebilen bir çocukla aynı parkta oynamak durumunda yetiştirmek için çaba
sarfettiğim oğlum, çünkü insan TOPLUMSAL BİR VARLIK peki bu durumda TOPLUMUN
SORUNU acaba yetersiz zihniyetli ebeveynler olabilir mi? diye düşünüyorum .
Kimse başkasının çocuğu hakkında nasıl yetiştirdiği hakkında ahkam kesemez,
kanımca saygı duymak gerekir herkesin aile yapısına, karakterine AMA acaba
ebeveyn olmak ne demek ? Acaba kadın hamile kaldığında aile hekimliğinden
aldığı zorunlu hizmetlerin zorunlu ölçümlerin yanında iki eşin de zorunlu
katılacağı ebeveynlik eğitimleri de mi verilmeli .TOPLUM aynı olan kişiler topluluğu
demek değil yani ben öyle düşünmüyorum AMA sanki birbirine SAYGI duyan , aynı
düşünmese bile ki mümkün değil AYNI DÜŞÜNMEK , AYNI İNANMAK AMA SAYGI DUYMAK o
kadar kolay ki HOŞGÖRÜ GÖSTERMEK bunu yapmayı öğretmeli miyiz sanki
ebeveynlere.
Tabi bunu önce kendisinin
biliyor olması gerekiyor kiii bu noktada ciddi sıkıntı var sanırım .
Demem o ki ben inşaatçıyım hatta o kadar mesleki deformasyona
uğradım ki binaları sever oldum, binalarla konuşur oldum, binalara kızar oldum
binalar ahhh binalar. Oğlumdan sonra ise insanları inceler oldum, sonuç mu
yoook gelişmemiş bir toplumuz.
İnsanların başrolünde olduğu tüm saçmalıklarda düşündüğüm ilk şey
bu kişi bu hale gelebilmek için ne yaşamış olabilir , annesi babası ya da
yetiştiren nasıl yetiştirmiş diye. Çünkü annesi babası olmayan ama saygıyı ,
hoşgörüyü merhameti öğrenmiş çok kişi var . Peki yetiştireni olanlar neden bu
duyguları geliştiremiyorlar? Yani ben çocuğuma öğretiyorum benim omzumdan o yük
kalktı diyemiyorum ortada ciddi bir sıkıntı var ve bu sıkıntı büyüyor. TOPLUM
olarak huzurlu güvenli bir ortam hayal ediyorsak ki etmeliyiz yani üç beş
günlük ömrümüzü hırla gürle kavgayla mı tüketelim sanki tekrar tekrar deneme
şansımız varmış gibi .Tek bir ömürümüz var ben benimkinin 36 yılını yani 13140
gününü yani 315360 saatini bitirdim
heybemde kaç dakika kaldı bilmiyorum kime neye öfkeyle tüketeyim ve bunu NEDEN
yapayım. Bunu neden yapıyorsunuz?
Çocukluğumdan bir anıyla bitireceğim serzenişimi , ilkokula kadar
köyde yaşadım babaannem ve halamla trabzonun yükseklerinde bulunan bir köy
toprak yolla komşu arazileri birbiriyle ayrılan yerler gözünüzde canlandırmak
isterseniz .karadeniz köyü yazınca Google da çıkan herhangisinden biri mesela,
çocuğum fındıklıkta çimenlerde yavru kuzumla dolanıyorum ne yapıyorum
anımsamıyorum ama zihnimde kalan bağırışlar çağırışlar babaannem elinde kürek
yanında halan karşıda yolun aşağısındaki komşumuz kızı falan kavga ediyorlar
sebep de gece yağan yağmurla gelip yoldaki çukurlarda biriken KUM! Birkaç kürek
kum için birbirine girmiş koca koca kadınlar , KOMŞULAR yağmurla gelen KUM yahu
kumm kum. Allahın günü yağmur yağan memlekette . Senin kumundu benim kumumdu
sen alamazsındı ben alırımdı .. Neden kum! Sonuç aradan yıllar geçti kavga
edenler o kumun altında şimdi yol mu hala orda her yağmurda gelen kumlar
birikiyor kenarında … KUM yahu KUM ! İki insanın kavga etmesi için birbirine
zarar vermesi için şu yılda hiçbir sebep yok ! bana mantıklı bir sebep
veremezsiniz. Kimse aç değil açıkta değil hayat basit yahu çünkü çok kısa acaba
cahilliğimiz ile egomuz ile karmaşıklaştırıyor olabilir miyiz . …
Sürçe lisan ettimse affola… Kaygılı bir anneyim sadece sevgiler
ben anne değilim ama bütün çocuklarımız için kaygılıyım, maalesef dünya çıkar dünyasına döndürülmüş durumda.. herkes kendi tabağında yemek var mı yok mu onunla ilgileniyor.. eskiden derdiler sadece ailesine dönük insanlar diye ama artık ailesin bile değil direk kendine dönük insanlar.. çoğulcu düşünce, toplumsal çıkarlar kimsenin umurunda değil.. çocukların etrafındaki bu bencil aileler de en tehlikeli olanlar işte canım.. çocuk direk kendini düşünmeyi öğrenerek başlıyor hayata.. eve misafir bile gelse önce pişen yemeği kendi yiyor, ana baba da birşey demiyor çocuğum doysun diye ses çıkarmıyor.. uyarı da bulununca da paramla aldığım yemeği önce başkasına veremem önce çocuğum yesin diyor.. buradan yola çık canım nasıl bir nesil yetişiyor.. ben elimden geldiğince gördüğümce dilim döndüğümce nasihat etmeye çalışıyorum ebeveynlere ama alıyorlar mı bilemem..
YanıtlaSil