Taslaklarda Kalmış Hayatım

Bazı fotoğrafları bloğa yazı yazarım deyip çekince atıyorum konuya ama bırakıp gidiyorum sonra :)

geçen yıla nazaran biraz daha mobil olduğum için durarak geçmediğinden çok vaktim yazamya zaman ayıramıyorum demek isterdim 

hatta cümleye de tam olarak bu niyetle başladım ama durum şu ki hayır üzerimde farklı bir enerji var istemiyorum sanki bişey yapmıyor olmanın dayanılmaz cazibesine tembelliğim veya hiç birşey yapmama halinin kolaylığına yokluk hisssine çekiliyorum ben bunu bir çeşit depresyon olarak nitelendiriyorum kendimde

elbette uzman görüşüm değil zira beşeri ilimlerde o kadar uzman sayılmam :)

Glutensizlikte gerçek anlamda severek yediğim tek abur cubur niteliğindeki şey bu diyebilirim 
ondan bulduğum her yerde atıyorum çantama :)

Haftasonu oğlana şöyle bir pano hazırladım sürekli şu yap bunu yap demek istemiyorum 

burada yapılacakları koyup halledecek sanki oturtacağız ben sürekli bi çaba içindeyim ve yorulma belirtisi göstermemeliyim ama insan yoruluyor yahu bir noktada kendi bayrağını alıp taşıması lazım 

o anın hayali ile güç buluyorum diyebilirim 

ama asla hakkını yiyemem destek olma ve bişeyler yapma konusunda çabasını görüyorum 

büyüyor 

etrafında helikopter anne ya da dozer ebeveyn olm amak adına geri durmaya çabalıyorum 

ama ne zormuş bir kere yapılan şeyleri artık yavaşça bırakma ve yapmamaya çalışmak :)

Uludağa kar yağdı ama bizde halen sadece soğuğu var 

yollarda dağdan gelen arbaların üzerinden kar çaldık senenin ilk kartopu için 

bu ulvi bir amaçtı neticede :)

yazıp gidiyorum not düşüyorum kısa kısa hayat o kadar koşuyor ki 

bir adım da burda dursun