Şubat 5

Merhabalar blogger meydan okuyucuları :)

bugünün mevzusu 

5. Sana ilham veren şeylerden bahset belki başkasına da ilham kaynağı olur.

Bu etkinlikten çok büyük keyif alıyorum  kendi adıma :) Ezgi ne güzel yaptın sen yaaa :)

 Ziyaretler karşılıklı oturmuş sohbet ediyormuşuz gibi geldi umarım yazılarımı okuyanlar olarak sizler de aynı keyfi paylaşıyorsunuzdur benimle.

O kadar farklı şeye ilgi duyuyorum ki o kadar çok şeyi yapmayı hayal ediyorum ki ilham kaynağı listesi yapmaya kalksam burda mesaiyi bitiririm muhtemelen . 

Ben temel düsturumu anlatayım sizlere :)

İlkokula başlayana kadar köyde babannem ve halamla yaşadım havalar ısınınca bahçede fındıklıkta cayırda ormanda yapılması gereken bir ton iş olurdu .Ezan okunmadan gün ışımadan gün başlardı çünkü en erken saatler inek dışarı çıkmalı doyana kadar otlamalıydı, öyle hadi bir saat durduk dışarda inek dön ahıra moduna giremezdiniz inek doyunca kendisi yolu biliyordu girerdi. 

günün işleri o saatten sonra başları , ineğin peşine dolaşırken babannem muhakkak ya bişeyler örerdi ya da kirmeninde yünleri ip yapardı ya da eskinin çuvallarından tiftiklenmiş plastik şeritleri halata çevirirdi çamaşır ipi, çayır taşıma ipi olurdu onlar boş durulmazdı , 

sonra kahvaltı günün işleri yemek o bu şu akşam saati yaklaştığında inek tekrar çıkartılırdı yine o doyana kadar acelen olamazdı

 o arada ahır temizlenir otlamış olması bir şey değil gün içinde yesin diye yal dediğimiz suya lahana pazı şalgam falan koyup kaynatılırdı kazanda gün içinde ve gece ineğin önünde olurdu o kazan boş olmazdı .

Vakti gelince sağılırdı inek .

 Tarlada mevsimine göre ne iş varsa o yapılır fındık ocakları ayıklanır

 kışın kar altında ise her yer , evde bir odayı nerdeyse kaplayan kilim tezgahına otururdu babannem . 

üniversitede ilk teknik resim dersimden sonra çizmiştim bu karalamayı eli düzeltmeye çalışıyordum önüme geleni çiziyordum :P

 iyi ki de çizmişim ve mümkün mertebe isimlerini sormuşum babanneme şimdi yok bu tezgah çocukluğuma dair tüm eşyalar gibi çünkü yandı o taş bina ateş zor şey bir anda yok ediyor ne varsa ...

Ana fikre dönelim buraya kadar nasıl bir temelde büyüdüğümü anlatabildiğimi umuyorum boş bir vakit yok her durum için yapılacak bir iş var babannem tezgahta iken ben kilim için sopalara ipleri sarardım

 keşke o aşamaların da fotoğrafı olsa idi mesela şimdi onlar yalnızca benim anılarımda , büyükşehirlerdeki akrabalarım babanneme eski kıyafetler yollarlardı onları söküp kilim ipi yapardık kumaşları keser kalınlıklarını ayarlardık . 

yapardık da yapardık bir de kara radyomuz vardı trt radyoları çıkardı fm değildi ya trt izmir radyosu trt ankara radyosu falan derlerdi ...

Peki ne dedim ben şimdi boş durmuyorsun , yapılacak birşey muhakkak var ve bir ucundan tutuyorsun durum ve şarta göre odun kesiyorsun ya da mısır ayıklıyorsun ya da çayır taşıyorsun ya da inek gezdiriyorsun ..

Bu evrede televizyon  da vardı evde ama akşamları haber dışında açıldığını anımsamıyorum çok nadir komşulardan birine ay ışığında yürüyüp gidip misafirlikte izlenirdi bişeyler ne bilmiyorum o ara ben çoluk çocuklarla orda burda oynardım :)

neyle büyüdüm boş durulmaz

ne işledi ruhuma boş durma 

ne yapıyorum boş durmuyorum 

:)

sonraları okuyup öğrendikçe de bu düsturun vücut bulmuş hali gibi karşıma Peygamber efendimizin yolda gördüğü ve hiç birşey yapmadan oturan adama selam vermemesi ve dönerken bir sopayla oynuyor diye bu kez selam vermesi kıssası beni çok etkilemiştir.

Boş durmaktan hiç hoşlanmıyorum buna artı olarak yeni şeyler öğrenmeye çalışarak kendimi zorlamayı da seviyorum 

birşeyleri yapabilmeyi özellikle de ellerimle bir şeyleri yapabilmeyi  çok seviyorum benim ilham kaynağım babannem ve de Peygamber efendimiz diyebiliriz 

boş durmayın canlar bugünlük benden uzuuuun uzadıya dizdiğim kelimelerim özü budur 

sevgiler 

not: fotoğraf bana ait, ilk fotoğrafçılık dersim vakitlerinden zenit makinemle çekmiştim , çizimi de bana ait hatta yaşasaydı o tezgah da bana ait olacak idi :) kısmet ,

not: fotoğrafa şarkı gömdüm evet sevgili Handan yüzünden çizimi yaptığım yıllarda çok dinlediğim şarkılardan biri o da nostaljiye devam olsun diye